Θα μιλήσω για κάγκελα και σιδηροκατασκευές. Συγκεκριμένα για το νέο λιμάνι.
Πιστεύω ότι τα σίδερα, τα κάγκελα, οι σιδερένιες γέφυρες δεν δένουν με την αισθητική του νησιού.
Κοιτάζοντας την μικρή μαρίνα του νέου λιμανιού, φαίνεται η παραφωνία των σιδερένιων γεφυριών.
Αραγε δεν υπήρχε άλλος τρόπος; Είναι ανάγκη στην είσοδο του νησιού να έχουμε στοιχεία που δεν είναι δικά μας και δεν δένουν με την αισθητική του τόπου;
Οπως δεν μπορώ εγώ στο σπίτι μου να κάνω μια σιδερένια γέφυρα ή στα σοκάκια της χώρας, έτσι πιστεύω και στο λιμάνι δεν έπρεπε να έχουμε τέτοιες κατασκευές.
Δεν αναφέρομαι βέβαια στο κόστος συντήρησης που όπως και στις άλλες σιδηροκατασκευές του λιμανιού είναι τεράστιο, μιας και σχεδόν πάντα υπάρχουν υπάλληλοι ελαιοχρωματιστές οι οποίοι με ένα πινέλο στο χέρι προσπαθούν να κάνουν δυνατό το αδύνατο. Να προλάβουν την διάβρωση απο την θάλασσα... Άδικος κόπος, πεταμένα λεφτά την στιγμή που το λιμάνι δεν έχει τα βασικά! Είναι βέβαια άλλα τα κονδύλια της συντήρησης αλλα της κατασκευής. Το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι και τα δύο τα πληρώνουμε εμείς, ενώ άλλοι αποφασίζουν πώς να τα σπαταλήσουν...
Οι κατασκευές αυτές καθ' αυτές μπορεί να είναι αξιόλογες, χρήσιμες και λειτουργικές. Όμως δεν είναι Μυκονιάτικες αρα δεν χωρούν στην Μύκονο. Αντι αυτών θα μπορούσε να είχε γίνει κάποια άλλη κατασκευή κόσμημα, που θα φωτογράφιζε ο επισκέπτης της Μυκόνου και θα τον προδιάθετε για το τι πρόκειται να δεί στην Μύκονο.Η Μύκονος έχει μία ταυτότητα. Ο τρόπος των κατασκευών στην Μύκονο είναι συγκεκριμένος, τα δε υλικά μετρημένα. Ένα σχέδιο για έργο στην Μύκονο πρέπει να δηλώνει από μακρυά ότι είναι για το νησί μας, χωρίς να το διαβάζει κανείς στο υπόμνημα. Δεν γίνεται με copy paste να κάνουμε λιμάνια όπως σε όλες τις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας. Ειδικά όταν πρόκειται για έργα μεγάλης κλίμακας όπου υπάρχει ο κίνδυνος να χαρακτηρίζουν τον τόπο μας περισσότερο απ' ότιδήποτε άλλο.
Δεν φτάνανε τα κάγκελα, βάλαμε και τα παγκάκια της παρακμής, σήμα κατατεθέν ετοιματζίδικης δουλειάς, λες και είναι σχολικό προαύλιο ή πλατεία σε παραγκούπολη! Χάθηκε ο κόσμος να κάνουμε λίγες ωραίες πεζούλες σαν και αυτές που ο καθένας προσπαθεί να κάνει στο σπίτι του;
Από τα παγκάκια αυτά θα περάσουν χιλιάδες επισκέπτες που θα πρέπει μέσα σε λίγες ώρες να σχηματίσουν άποψη για το νησί μας, μιας και είναι επιβάτες κρουαζιέρας. Άραγε τί θα τους κάνει να ξανάρθουν; Τα παγκάκια, οι τουαλέτες, τα λεωφορεία, ο δρόμος, τα στέγαστρα για την αντηλιά, τα κινέζικα προϊόντα που συναντούν στα περισσότερα μαγαζιά, ο μαύρος με τις τσάντες που είναι στην είσοδο της χώρας ή οι τιμές που ορισμένοι συμπολίτες μας χρεώνουν όταν έρχεται κρουαζιέρα; Ναι, ίσως η αισθητική της περιοχής των μύλων...
Δεν τα ισοπεδώνω όλα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε λογικοί. Καταφέραμε το ωραίο να φαίνεται πανάσχημο! Ο απογοητευμένος επισκέπτης έχει την επιλογή να μην ξανάλθει. Εμείς όμως δεν έχουμε την επιλογή να τον απογοητεύσουμε.
Δεν σεβαστήκαμε τη φύση, κάναμε ένα λιμάνι που κάθε χρόνο θα βλέπουμε και ένα κομμάτι σπασμένο, μιας και είναι απροστάτευτο.
Μπορούμε άραγε να σεβαστούμε την παράδοση του νησιού και να κάνουμε ένα λιμάνι διαφορετικό από τα άλλα των μεγαλουπόλεων, έτσι όπως αρμόζει στην Μύκονο;
Δεν είναι αργά, η φάση της τελικής διαμόρφωσης της μαρίνας δεν ξεκίνησε ακόμη και μακάρι να ξεκινήσει πριν το καλοκαίρι...
Ο Θεός να με βγάλει ψεύτη αλλά φοβάμαι ότι με την ίδα προχειρότητα και παραλογισμό θα ολοκληρωθεί όταν ολοκληρωθεί και το έργο στο παλιό λιμάνι, αυτό που κάποιοι ονομάζουν αλιευτικό καταφύγιο... Πάρκιν λαβύρινθος, υλικά και λογική ξένη με την Μύκονο, τσιμεντόλιθοι για δάπεδα, κάγκελα παντού, πέτρινοι τοίχοι της σκοτωμένης εργολαβίας (ότι κάτσει όπου κάτσει, φτάνει να γίνεται με ράμα) σαν τους τοίχους του περιφερειακού.
Που πήγε βρε παιδιά η αισθητική μας; Παρθενιά είναι και την χάσαμε;
Στην Μύκονο έχουμε πολλούς αρχιτέκτονες με άποψη για την αισθητική του τόπου, ωραίες ιδέες, όπως επίσης και καλούς τεχνήτες που έχουν κάνει τέχνη την οικοδομή. Ας τους ζητήσουμε να δημιουργήσουν κάτι, θα είναι σίγουρα καλύτερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου